Ultracienka organiczna ogniwo słoneczne: przyszłość energii słonecznej

Japońscy naukowcy stworzyli nowe, ultracienkie i wydajne organiczne ogniwo słoneczne. Można je przykleić do tkanin i używać do ładowania urządzeń przenośnych.

Jest piąta po południu, a bateria w Twoim telefonie komórkowym zaraz się wyczerpie. Otwierasz kieszeń i wyjmujesz składany talerz. Za pomocą kabla możesz naładować smartfon energią słoneczną.

Do niedawna ten scenariusz wydawał się bardziej wyobraźnią niż rzeczywistością. Wygląda na to, że wkrótce stanie się to powszechne.

Naukowcy z japońskiego ośrodka Riken wraz z producentem tekstyliów Toray stworzyli nowe, ultracienkie, organiczne ogniwo słoneczne. Jest ono najwydajniejsze z dotychczasowych.

Rewolucyjne, organiczne ogniwo słoneczne

To organiczne ogniwo słoneczne o grubości trzech mikrometrów (jednej tysięcznej milimetra) może wytrzymać temperatury bliskie 100 stopni Celsjusza i charakteryzuje się sprawnością konwersji energii na poziomie 10%. Najwyższy jak dotąd wynik, o którym grupa poinformowała w komunikacie prasowym.

To odkrycie ma wszelkie predyspozycje, by stać się prawdziwą rewolucją technologiczną. Zastosowanie tych ogniw słonecznych jest bardzo zróżnicowane.

W związku z tym, laptopy, tablety i smartfony wydają się być głównymi beneficjentami ogniw tekstylnych. Jednak poza przedmiotami codziennego użytku, takimi jak te, ogniwa te mogą zapewnić realne wzmocnienie dla samych paneli słonecznych. Dzieje się tak zwłaszcza dzięki godnemu pochwały wzrostowi współczynnika konwersji energii.

Co więcej, szpitale i namioty mogą również skorzystać z tej nowej technologii tekstylnej. Przede wszystkim dlatego, że mogą one powstawać w miejscach bez dostępu do sieci elektrycznej.

Struktura zwykłego ogniwa słonecznego

Wyzwanie degradacji

Pomimo wszystkich korzyści, organiczne ogniwo słoneczne ma poważną przeszkodę w jego konsolidacji: degradację spowodowaną czynnikami środowiskowymi. W związku z tym technologia, która może zastąpić zewnętrzne baterie, ulega szybkiemu pogorszeniu pod wpływem takich pierwiastków jak woda czy tlen. Wyzwanie, któremu naukowcy próbują sprostać, mając na celu wypuszczenie prototypu na rynek na początku lat dwudziestych XXI wieku.

Wspomniana grupa japońskich naukowców opracowała zatem polimer zdolny do zmniejszenia degradacji komórek o 20% w warunkach atmosferycznych.